TOSINÊ ÛŞAN

Tosinê Ûşan, komînizm, jîyana komînal ango pergala wekhevîya ku Dewletên Yekitîya Sovyetê bi rêya pergala kolxozîyê dikira ku ava bikira, bêguman pişt re bû wekî marekî û serê mirovên xwe xwar. Tosinê Ûşan, di esasê de, bi tam û temam handîqap û paradoksa vê yekê dike mijar û dixe navenda romanê. Bi rêya serkarakter Tosinê Ûşan, xwendevan di dirêjahîya serpêhatîya pêkanîna kolxoz û pergala kolxozê dike şahid ku çawa kesên nezan, cahil, hesûd, qure û dîn ê nola Tosinê Ûşan, li ser serê kesên zane, têgihiştî û bîrbir dibin rêveber. Gundîyên ku bi salan bi ked û emegên mezin mal û milk li hev gihandine, ji ber hesûdî û çavnebarîya kesên mîna Tosinê Ûşan ew him mal û milkê xwe ji dest didin û him jî ji mal û warê xwe tên sirgunkirin. Her wiha di romanê de hêla îstixbaratî a ku gel bêzar dike jî tê vegotin.

Tosinê Ûşan, her çendî rexneyek tûj a li pergala kolxozîyê be jî, di heman demê de rexneya li hêla hesûdî, çavnebarî û zikreşîya mirovî ye jî.

 Tosinê Ûşan a Wezîrê Eşo, Weşanxaneya Lîsê bi dilgeşî, pêşkêşî xwendevanên dilsoz ê wêjeya Kurdî dike.

“-Belkî textê Stalîn welgere, evî çi kir, çi anî serê me? Wî û Lenîn gotin: Em ê axê bidin gundîyên feqîr, cotkarên axa wan tune an jî kêm e, lê niha jî, piştî serketina xwe ew soz û qirarên xwe ji bîr kirin û bi mena çêkirina kolxozê axê ji destê me digire…”