HEWARÎ

Hewarî’ya Hecîyê Cindî tevî ku bi qandî têrî arşîvekê bike, xwedan tomarkarîya şêwazên cihêreng ên vegotinî ên Kurdê Kafkasan ên devkî heye jî, ev ne tenê arşîvnameyek e. Tevî ku bi qandî trajedîyên takekesane ên dem û çaxên Sovêyetê di vegotina bîranîn, serpêhatî û qalkirina meseleyan de li ber xwendevanên xwe datîne jî, ne tenê trajedînameyek e. Hewarî her çendî mîna tabloyeke rengîn a wênesazekî ji xweza û erdnigarîya Kafkasan be jî ew bi dîmen û bergehên xweşsêwirane hîsa cîhaneke nêzî me ji mala me bi me dide hîskirin, di heman demê de ew ne tenê wêneyek e. Hewarî’ya Hecîyê Cindî bi pirvebêjerî û çalakgerîya karakterên xwe, bi rêûresima vegotinên nava civak û çanda xwe, bi teknîka xwe a flashbackî û bi karanîna atmosfera xasî xwe, bi vegotina herî xwerû romaneke qewîn û têrûtijî ye.   

“Xirînîya tramwaya destê sibehê ez ji xewa şêrîn hişyar kirim. Yêrêvan ji xewa şevê radibû. Qasekê di nava de cî de min roja duh anî bîra xwe, ketim mitalan. Paşê min destê xwe hejand, rabûm di pencereyê re li Çîyayê Araratê nihêrî…”