ETEKLERİMDE BAHAR

Zekine Arslan'ın şiirleri hayatına acı sızan bir insan yaşamının tezahürü. Bu şiirler; Aldanışlar, kırgınlıklar, düşüp kalmalar, hüzünler, ayrılıklar ve daha nice duyguyu barındıran ama aynı zamanda alacakaranlığın sınırında duran şiirler.

“Eteklerine bahar serpilmiş,

Doruklarında kar taşıyan dağım

Yamaçlarım çiçek çiçek çocukluğum

Tedirgin tavşanlarım tırmanışta

Bağrım oyuk, delik deşik

Her oyuktan yaşam fışkırmakta

Yalnızlığım kök salmış toprağıma

Dişi umutlar yuva yapmış dallarına

Gövdemde sürünen kertenkele

Biraz daha yaşamak adına

Kuyruğunu çıkarıp atmış zamana

Zaman oyalanmada

Salına salına gezen

Düşlerim ceylanlar

Baharın başında,

Av yasaklarında,

En nazlı yerlerinden vurulurlar

Eteklerimde bahar,

Doruklarımda kar.”