HÊLÎN

Hêlîn, di vê romanê de Mahmut Baksi xwe di wêrekîyekê re dike û bi rêya vegotina keçeke Kurd tevna romana xwe dirêse. Her wiha ev berhem ne tenê di hewila raberkarîya destpêka jîyaneke çetin a ku piranîya zarokên Kurd tê re derbas dibin, armanc dike ku vebêje. Di hêla din de ev roman hewil dide nîşan bide ku zarokatî û cîhana zarokatîyê ne tiştekî wisa ye ku meriv karibe zû bi zû li pey xwe bihêle. Baksi, berevajîyê cîhana mezinên ew li pey cîhana zarokatîyê a herî xwerû û tazî ye. Lewre Hêlîn, awayek ji awayan kurteromana zarokatî û cîhana zarokatîya çetin, dijwar, koçberî û revên ji sînorekî ber bi sînorekî din a keçeke Kurd e.

“Rojekê gava birayê min ketibû xewê, min qerar da ku ez ji zikê dadê derkevim. Bes e. Ez êdî nikarim zêde derdê birayê xwe bikişînim. Ez pir jê ditirsîyam. A bi xêr ew e ku em ji hev biqetin. Min xwe di zikê dadê de qeliband, serê xwe berjêrî nav lingên dadê kir. Ji nişka ve birayê min şîyar bû û qevdika pîya min girt û ji paş ve kişand.”