ÇAMUR

Halide Yıldırım, ikinci şiir kitabı “Çamur”da ilk kitabındaki ıssızlıktan çıkıp şimdiki zamana, hayal ve hatıraya dağılanı “çamur” olarak adlandırıyor. Şiirini kurduğu bu noktada tarihsel arka plan okumaları şairin, insanlığa ve kendi köklerine doğru yaptığı yolculukla başlayıp çocukluktan, kadınlıktan, kilden, kumdan, ateş ve çamurdan geçip gelen bir yol haritası sunuyor okura. Bu içsel yolculukta, şairin gelip durduğu yol ayrımında, şiirleri kil tabletleri pişirircesine hararetle çalışılmış kunt ve kapalı olduğu da söylenebilir.

Varoluşsal aidiyetlere, kimlikten melezliğe, kendi adlandırmasıyla “kültürel dna”nın ettikleriyle dünyaya insana bakarken; imgeci, özleşmiş yalın bir dil ve anlatımla söylediği lirik ben'li şiirlerinde; bilimsel sol dünyaya bakışı modern estetikle; hiçlik'i tarihsel maddecilikle buluşturmaya çalışıyor.